Ik was de allereer­ste bewon­er van dit hos­tel en sliep daar uitein­delijk een maand

Wat doe je als je de vraag krijgt om een maand in een hostel te wonen? Dan zeg je ja natuurlijk!

“Rog! Ik heb wat leuks voor je. Wat vind je ervan om een maand in een hos­tel te wonen?”

Rog? Heb je al een huis? Was de vraag die mij afgelopen jaar een interessante beslissing liet maken. Moet ik wel een huis? vroeg ik mijzelf af. En wat gebeurt er als je geen huis hebt? Ik koos ervoor om het een zomer uit te zoeken en op verschillende huizen, planten en dieren van vrienden en bekenden te passen. Alle meubels en prullaria in een opslag en met zo min mogelijk spullen hopte ik van huis naar huis. Het gaf mij de mogelijkheid om te gaan en te staan waar ik wilde en ik leerde de verschillende wijken van Amsterdam kennen. Totdat Seger van Hotel/Hostel Via Amsterdam mij belde met de vraag of ik een maand in zijn hotel wilde wonen. Natuurlijk!

“De peert­jes in de lam­p­jes mis­sen nog even. Die komen hopelijk woens­dag binnen.”

De allereer­ste bewoner

Op een maandag check ik in. Vier dagen voordat VIA eigenlijk open gaat. Het luxury hostel heeft in totaal 744 bedden, waarvan er eentje bezet is. Die van mij. Ik dwaal door een leeg gebouw, met alleen wat bewakers en een aantal klusjesmannen die bezig zijn. De handdoeken zijn speciaal voor mij bij de Hema gehaald, want die komen pas woensdag binnen en ook de peertjes in de lampjes missen nog. Voor de rest is de kamer helemaal af. Via Amsterdam is officieel een hostel, maar mijn kamer geeft helemaal niet dat gevoel mee. Ik heb een ruime kamer met een tweepersoonsbed. De badkamer en het toilet zijn gescheiden en de douche is voorzien van shampoo en douchegel. Ik ben vooral verrast hoe af het hostel drie dagen voor opening is, want het is meer af dan elke woning waarin ik zelf heb gewoond.

Het is donderdag en het hotel gaat open. De haastende bouwvakkers die nog even allemaal kleine dingetjes aan het afmaken waren hebben plaatsgemaakt voor de eerste gasten en het hostel verandert opeens in een levendig geheel. Mijn ochtenden alleen aan de bar bij Job zijn voorbij en het hostel is in het eerste weekend al voor 94% gevuld.

Every­thing is bet­ter on a croissant

Het hostel is nog niet open, maar barman Job staat elke ochtend wel al vrolijk in zijn nog niet gevulde bar. Het koffiezetapparaat doet het gelukkig wel en na één keer koffie zetten vergeet hij nooit meer mijn bestelling. “Is de cocktailkaart al af?” is ongeveer mijn dagelijkse vraag. Gedurende de weken dat ik in de bar zit, probeer ik zoveel mogelijk eten en drinken van de kaart en mag ik zo nu feedback geven. Op dagen dat ik het een thuiswerkdag heb is mijn go-to gerecht er eentje die absoluut geen feedback nodig heeft: The everything is better on a croissant. Een gigantische croissant rijk gevuld met gebakken ei, kaas, ham en tomaat.

Mee naar Diemen Zuid

Werken doe ik in of aan de bar of in één van de booths in het restaurant. Zo nu en dan komt er een collega langs om een dagje VIA te ervaren. Het restaurant is ’s ochtends helemaal vol, maar daarna is het eigenlijk best wel rustig en kan je er prima chillen. “Roger, kun je hier binnenkort op maandagmiddag zijn? Ik heb je even nodig voor een video met Lange Frans.” Uiteraard werk ik mee, want een video met Lange Frans in Diemen Zuid is toch fantastisch!

“Oké Roger, jij ligt dus met een kip onder de douche.”

“Jij moet mee naar Diemen Zuid, mee naar Diemen Zuid!” Raplegende Lange Frans komt de bar binnen lopen en ik hoor in mijn hoofd gewoon de tunes van het album Supervisie terwijl ik netjes achter mijn laptop zit te tikken. Seger heeft ’s ochtends een kip opgehaald bij de plaatselijke boerderij, want wat is een video met Lange Frans zonder leuke chickies?! Lange Frans laat het hotel zien alsof we in een MTV Cribs aflevering zijn beland, waarbij hij JP betrapt op het hebben van een triootje (“FRANS! NIET NU!”) en waarbij hij op een bezopen Roger stuit die onder de douche ligt met een kip. “Uhm… Dit gebeurt hier eigenlijk nooit!”. Check vooral de video, het draaien daarvan was hilarisch.

Bar­leven

Aan de bar maak ik verschillende vrienden. Een aantal vakantiegangers komen erachter dat ik een aardig potje kan schaken, en ik blijf dan ook geregeld na sluitingstijd hangen om een potje te schaken met vrienden uit het hotel of met barman Ryan. Dit alles onder het genot van een boulevardier, mijn favoriete cocktail die ik het personeel in de loop der tijd heb leren maken.

Movienight

Het komt niet heel vaak voor dat ik een avondje ‘thuis’ zit, maar zo heel af en toe kies je ervoor om iets buiten een restaurant of bar te doen. Omdat ik een film wil kijken neem ik een DVD-speler mee naar het hotel (Ja, ik had ook een Chromecast mee kunnen nemen, maar de film die ik wilde zien stond niet op Netflix.) en haal ik de TV van de muur. Dit gaat veel gemakkelijker dan ik dacht en ik overweeg bijna om m’n Nintendo ook te verhuizen en nooit meer uit dit bed te komen.

De tweede keer dat ik film ga kijken pakken we het wat groter aan. De bioscoop op de begane grond is klaar voor gebruik en om het goed af te trappen organiseren we met Cityguys een filmavond waarop we The Big Lebowski kijken. Zo’n dertig vrienden verzamelen zich voor deze unieke borrel waarbij we al liggend op zitzakken de burgers van The Dude, de bar/het restaurant van VIA eten en de film onderbreken om dezelfde drankjes (White Russians) te drinken als in de film. Het duurt niet langer dan 40 seconden voordat de popcorn door de zaal vliegt. Complete chaos. Heerlijk!

Tjsah, wat leer je nou van een maand in een hostel slapen. Het is altijd een levendige bende. Het is heerlijk om gewoon naar beneden te lopen om te zien wat er allemaal gaande is in de bioscoop, bar en lobby. De ene keer worden er overal bordspelletjes gespeeld, de andere keer heeft een hele muzikale groep de bar overgenomen. Het publiek dat overnacht kan echt per dag heel erg verschillen, maar de crew is altijd hetzelfde. Het is mooi om te zien hoe snel een groepje collega’s met de week hechter wordt. Helaas moest ik dit groepje na een maand verlaten. Of zoals Job zou zeggen. “Het is toch alsof je hond er opeens van door is.”

Don’t worry guys. Ik ben er snel weer voor een filmavondje in de ligbioscoop.